به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، محمود بصيري بازيگري که گفته مي شد طي هشت سال رياست جمهوري احمدي نژاد به دليل شباهت با اين رييس جمهور، ممنوع الکار شده اما هر ماه حقوق خوبي به جيب مي زند(!) در تازه ترين گفتگويش با نژلا پيکانيان در «جمهوريت» با مهمل خواندن اينکه در دروان ممنوع الکاري حقوق مي گرفته از اين سخن گفت که هرچند هيچ کس به طور رسمي به او نگفته بود ممنوع الکار شده اما وقتي مي ديد هر کارگرداني که به او پيشنهاد نقشي را مي دهد بعد از مدتي غيب مي شود دريافت که حتما کاسه اي زير نيم کاسه است. متن کامل گفته هاي بصيري در اين باره را در ادامه مي خوانيد:

نه عزا مي رفتم نه عروسي تا حرف و حديث نشنوم

در اين مدت که کار نمي کردم هيچ وقت به طور رسمي به من نگفتند بازي نکن. همه هم از اين موضوع خبر نداشتند و به همين خاطر با من بازي در کارشان تماس مي گرفتند، اما بعد از چند روز هيچ خبري از آنها نمي شد! هنوز هم چند تا از فيلمنامه ها را دارم. اين يعني چه؟ همه چيز را که نبايد مطرح کرد. حتي قرار بود با آقاي استاد محمد يک تئاتر کار کنم که اجازه آن را هم ندادند. در صورتيکه نمايشنامه آن کار که اسمش «انتري که لوطيش مرده بود » را استاد محمد 14-15 سال پيش نوشته بود و تصميم داشت سه يا چهار سال پيش اجرايش کند اما نشد و او هم از دنيا رفت. او مي خواست در اين کار بلاهايي که اعتياد سر آدم مي آورد را نمايش دهد اما نشد. خيلي از دوستان وقتي با من تماس مي گرفتند مي گفتند مي داني ممنوع الکار شده اي؟ من خودم تعجب مي کردم اما وقتي مي ديدم کارگردان ها به سراغم نمي آيند حدس زدم يک خبرهايي هست. در تمام اين دوران سعي کردم درهيچ مجلسي نروم، نه عزا نه عروسي. چون مردم جملاتي مي گفتند که من اذيت مي شدم. به مراسمي که هنرمندان و پيشکسوتان را دعوت مي کردند هم نرفتم، چون نه مسئولين را مي شناختم نه آنها براي من کاري مي کردند که بخواهم به مراسم شامشان بروم. من نبايد دنبال وزير ارشاد بروم او خودش بايد سراغ هنرمنداني که الان خانه نشين هستند و کار نمي کنند را بگيرد و از احوال آنها با خبر شود.

نه وزير ارشاد مي خواهم نه قطعه هنرمندان

من اميدوارم وزير ارشاد دولت جديد اهل هنر و هنر دوست دوست تا اوضاع بهتر شود. با وعده و وعيد هيچ چيز درست نمي شود. انشالله اين حرکت هاي مثبتي که انجام دادند ادامه داشته باشد و فقط نمايشي نباشد. حرف را بايد در عمل ثابت کرد وگرنه هيچ فايده اي ندارد. من هنرمند نه وزير ارشاد مي خواهم و نه قطعه هنرمندان. بيمه هم به درد من نمي خورد و الان هم بيمه نيستم. براي من محبت مردم کافي است و لطف خدا که شامل حالم بوده.

نه از خانه دو طبقه خبري بود نه ماشين صفر

در اين چند سال که کار نکردم خودم شايعات زيادي شنيدم، از خانه دو طبقه و ماشين صفر گرفته تا حقوق ماهيانه دو ميليون توماني. اما همه اين ها واقعا شايعه بود چون نه از اين خبرها بود و نه اينکه من آدمي هستم که بخواهم اين چيزها را قبول کنم. اما به نظرم صدا و سيما در موضوع ممنوع التصوير شدن من خيلي مقصر بود. چون سال 85 که سريال «کتابفروشي هدهد» پخش مي شد، آن را پخش کردند امابعد از آن تيزرهاي من را از برنامه هاي طنز حذف کردند. در اين مدت هيچ کس حتي يک ريال هم به من نداده، من فقير پول بازيگري نيستم و حتي چند کار هم پيشنهاد شد که خودم دوست نداشتم بازي کنم. در تمام اين مدت هم سعي کردم سکوت کنم و حرفي بر زبان نياورم چون نظرم اين است اگر کسي کار بدي انجام داده و من هم مثل او رفتار کنم پس چه فرقي با او دارم. من دلم نمي آيد دل کسي را بشکانم و سعي مي کنم راه خودم را بروم. من به غير از بازيگري شغل ديگري نداشتم و ندارم اما سعي کردم با شرافت زندگي کنم. خوشحالم از اين بابت که در اين سينما کار بدي در حق هيچ کس انجام ندادم و تا جاييکه از دستم بر آمده براي همه قدم برداشتم. من نبايد از خودم تعريف کنم و اين کار را هم نمي کنم اما همه تلاشم را کردم در سينما محبوب باشم.

مي خواهم با دوچرخه تا کرج بروم

در همه اين چند سالي که بيکار بودم جز محمود استاد محمد، آقاي رشيدي و همسرشان و خانم مرضيه برومند هيچ کس سراغي از من نگرفت. البته من از هيچ کس هم انتظار ندارم اما باز هم خودم به همه دوستان سر مي زنم و به آنها تلفن مي کنم. اين دو-سه سالي که ديدم يک مقدار ضعيف شده و رفت و آمدم مشکل است شايد کمتر بتوانم به ديدار دوستانم بروم اما حال همه شان را تلفني بپرسم. من با همين دوچرخه اي که دارم همه جا رفتم حتي خانه دوستاني که شمال شهر بوده هم رفتم اما الان بخاطر ديد کم چشم هايم برايم سخت شده. اگر چشمم خوب شود برنامه ريزي مي کنم با دوچرخه ام تا کرج هم بروم.

عکس گرفتن چيزي از من کم نمي کند

با مردم هميشه بايد ارتباط و برخورد خوبي داشت، کسي که من را در خيابان يا هر جاي ديگري مي بيند يک لحظه به من رسيده و برخوردي که من با او دارم هميشه در ذهنش خواهد ماند، بنابراين سعي مي کنم رفتار شايسته اي داشته باشم. او ديگر مي رود و پيدايش نمي شود اما براي هميشه تصوير بدي از من در ذهنش خواهد ماند. چرا ما بايد اين کار بکنيم، مگر چند لحظه عکس گرفتن و حال و احوال کردن چيزي از آدم کم مي کند که بعضي ها آن را از مردم دريغ مي کنند. متاسفانه ما در هنر آدم هاي کم جنبه اي داريم که تا وقتي يک سر سوزن معروف مي شوند يادشان مي روند که بودند و براي چه آمدند و چه بايد بکنند. همين ها آينده سينما و هنر را هم خراب مي کند چون جوان تر ها آنها را الگو قرار مي دهند و معلوم نيست چه پيش خواهد آمد.

دوست دارم به ياد سعدي افشار تئاتر اجرا کنم

الان هم فيلم و سينما را دوست دارم و گاهي اوقات سريال هاي تلويزيون را هم مي بينم اما بايد ديد آن فيلم من را نگه مي دارد که تا آخر دنبالش کنم يا نه. ولي خيلي حوصله سينما رفتن ندارم، چون واقعا هر فيلمي ارزش وقت گذاشتن ندارد. اما هنوز هم تئاتر مي روم و دوست دارم به ياد سعدي افشار کاري را اجرا کنم.

منبع:دانا